şurda çektiğim çilenin hadde hesabı yok. 24 yaşındayım ve hayatımda hiç bu kadar yorulduğum yıprandığım bi zaman dilimi olmadı. ikinci işte çalışıyorum bulabildiğim tek ikinci iş saati 4 dolar, sabah 9 da evden çıkıp gece 1 de eve giriyorum haftalık 200 dolar için. o lunaparkta yaşadığım sıkıntılar da cabası. parayı geçti artık bu iş, bu kadar çıldırmak üzere olmanın bedeli. ben neyin bedelini ödüyorum bilmiyorum ama onların hepsi bu yapılanların bedelini ödesin istiyorum. hiç bi ara vaktim yok işte, yemeği bile arabada diğer işe giderken yiyorum, ilk fırsatta göçmenler bürosunu arayıp elimden ne geliyosa yapıcam. yazıktır günahtır, bu firmayla bu adamlarla bir daha kimse gelip de bu hayvan herifin işinde hele sakın çalışmasın diye.biz yaşıyoruz burda 4 kişi, sürünüyoruz artık yapacak birşey yok, diğer gelecek olanlar buna düşmesin diye. çnkü biliyorum ki bu insanlar yine burdaki bu işverenle çalışacaklar, günah yaa. bir insana haftada 4 off günü nedir ya.

bu gerçekten insan kaçakçılığı. sorduğumuz zaman iş yok ben napıyım diyo işveren. hayvan herif koskoca yaz döneminde 1 aylık ihtiyacı olacak diye en düşük ücretten almış bizi buraya, geri kalan bütün zaman diliminde iş yok iş yok. bir aylık ihtiyacını en az masrafla çıkartabilmek için burda dört insanın hayatını mahvetti o herif. çok özür diliyorum üslubumdan dolayı ama benim psikolojim falan kalmadı bu lanet yerde, sadece bilin okuyun özellikle seneye gidecek olanlar çalışmayın bu adamlarla.