okuyan arkadaşlara teşekkürlerimi sunarım devam ediyorum elbette

nerede kaldım - işe başladım ve ilk haftam bitti
 ( ilk hafta dediğime bakmayınız cuma-c.tesi-pazar idi biten.

geldim p.tesiye tabii daha iş sürecini bilmiyoruz ne gün ne olur falan
p.tesi o makineleri topladıkya öldük bittik ben ve 2 rus arkadaşım aynı durumdayız cünkü biz işimizi bitirdik dedikçe iş verdiler soradan anladık herkes aynı anda bitiriyormuş işi..
amele yanığı oldum o gün şaka değil cidden 3 gun once dondugumuz wisconsinde p.tesi yanmıştık pişmiştik Allahtan Ankaralıyımda alışığım karasal iklimin bu aşırı mevsimine

efendim makineler toplandı zar zor ve pis bir iş idi..dedik napıyoruz iş bitti 5-6 oldu akşam dediler ki yarın saat sabah 8 de yolculuk var..
kalktık karavanada ufaktan alışıyoruz bu arada+ ben kaşar peynirini çıkardım andre pek sevmesede beleş diye yedi tabii 1 kg idi kendisi.bu marshield de walmart vardı bizde işten önce gidiyor alıyorduk bişeyler tabii..
salı sabahı oldu ve hoop 3-4 saatlik bir yolculuk bizleri dağıttılar sen su arabaya sen suna diye arabalarda güçlü pickuplar ki arkalarında karavanlar yada oyunları taşıyor bunlar yani yavaş yavaş gidiliyor..
yolculuk boyu problem pek yoktu ancak işin ağırlığı iyice hissettirmişti bende.kendi kendime geri dönmeyi düşündüm yol boyunca ve o gün..
o yolboyu okadar dert kapladı ki içimi malum gurbet görmemişlik işte..açıkçası ağlamaklı olsamda yediremedim kendime ağlamayıda geri dönmeyide..
geldik mi bir şehre ! adı sumerset..hoş ve ufak bir yerdi biz bir parka kurulucaktık yemyeşil heryer yanımızda 2 tane basketbol sahası efendim şirin bir yer işte..tabii aklınıza gelebilir ufaktan deyineyim tuvalet konusuna : biz hep panayır mantıgında bir organizasyonun içinde oluyorduk yani o hafta basketbol maçı ve bezelye corbası gunu oldugundan geçit töreni vardı o törenler gayet renkli ve bizimkiler gibi polis asker den cok halkın geçit törenleriydi mesela galeriler arabalarının arkasına taş devrinin fred çakmaktaş arabası vardırya ondan takıp işte güzel yazılarla şeker atarak geçiyorlardı..
cidden her işletme kendini anlatan ve dahiane fikirlerle yapılmış şeylerle katılıyorlardı bu törene. şekerleme dağıtanlarda çocukları falan oluyordu
konuyu cok dağıtmayayım ben tekrar gelirim bu tören mevsuzuna :

sumerset e gelip bunkhouse'lerimizi kurduk ki kurmak dediğim elektrik su bağlantıları ile sabitleme işlemi max.20 dk surmekteydi..
sonra ? dedik napıyoz panpalar ?
yarın kurulum yapıcaz 8 de dediler yani ? gez toz eğlen..

biraz dinlendik birde baktım dog-jake-philips(kendisi işi en iyi bilen çalışandır) ve fish(bu lakabıu hakeden bir yüzü vardı) + diğer 3-4 çalışan muhabbetteler bizde katıldık elbette..yarım yamalak anlıyoruz
hazır zamanı bulmusken türkleri sordum ve jake dedi ki : I DON'T KNOW.. hayda dedim noluyoz..jake eğer bana mail gelirse yada ararlarsa gidicem cunku 2 turk 2 rus daha gelicekti ama arayıp sormadılar bilmiyorum dedi..( aa dedim bu aynı seyi bni hava alanından alırkende demişti ben ise 2 türk daha geldi anlayıp mal mal ertesi gün turk bakmıstım etrafta )

o muhabbet güzeldi yani ilgi alaka gayet samimi geldi bir ayrımcılık yoktu varsada pozitifti

evet hala salı gununu anlatıyorum.abd ye ulaştıktan sonra(perşembe)5 gün kadar olmus ben ise cook bunalmıstım..o gün evi skype ile 6-7 kez aradım ve sırf seslerını duymak ıcındı..anlattım iş zor şöle böle ama problem yok başka dedim sizi özlüyorum dedim..
ben gitmemi desteklemeyenler bile gitmişken dönme çok üzülürsün dediler ki haklıydılar biliyorum..o gün cook zordu iş olmamasına ragmen..içimdeki sıkıntıyı anlatıcak hiçbir kelime bulamıyordum..ben daha önce bölesini görmemiştim..

ne mi oldu ? evi okadar cok arayınca biraz rahatladım ve kendime YAPICAM ULAN dedim.

geri dönmek yenilmekti ben ise içimden seni yenicem amerika diyodum