Philadelphia'da yoldan geçen insanların selam vermesine alışan ben şaşkın türk, NewYork city için aynı olmayacağını arkadasım William'dan öğrenmiştim. Hatta bana dedi ki yemek yerken bilmem bi yerde beklerkenn vs göz göze dahi gelme..
Ok dedim yazdım hepsini kafaya..
NewYork citydeyim metrodan indim yukarı doğru çıkıyorum. Yaşlı bir teyzem, güzel alışveri yapmış merdivenlerden aşağı iniyor. Birden ayağı takıldı ben toparlayacak diye bakarken toparlayamadı, bütün tutuma çabalarıma rağmen ellerindeki poşetleri saçaraktan yere boylu boyunca yüz üstü uzandı. Bendeki de türk ruhu, şu haldeyim ' Ahh teyzemmm, tüh ya çok kötü oldu, umarım bir şeyi yoktur. Bir yardım edeyim '...
Are you okay? dememle beraber ' I AM OKAY, I AM OKAAAAAY!!!!!!!!!!!!' cevabını nefret dolu bir ses tonuyla duymam, nefret dolu gözlerle göz göze gelmem, araya mesafe koymak istercesine havaya kalkmıs o buruş buruş elin tersini görmem bir oldu...
NewYorkta insanlar böyle, onları buna iten bi sebep vardır elbet ama o gün o teyzeye ' Allah seni kahretsin..' dememi haketti mi? Haketti.
Ama Phonixville'de insanlar 1 numara... Ona laf yok.