Ben de geçen sene Wat'a katılana kadar hiç uçmayanlardandım...Fakat öyleki ; Korkum yok değildi,çok çekiniyordum...İstanbul'dan sabaha karşı ilk kalkışta eyvah dedim kendi kendime ölüyorum,ben bittim...Önümdeki dergiyi karıştırmaya başladım,korkuyu yenmek adına...Gideceğim havaaalanlarının tanıtım dergilerine göz atıyordum...Dediğim ilk kalkışta bir korku oldu,ama sonra insan hiç inmek istemiyor,hele ki kıtalararası olan uçaklarda yol bitsin istemezsiniz,o kadar saat çekse bile...Çünkü daha büyük,daha rahat,daha ferah,daha fonksiyonlu olurlar...benden de bu kadar