Ben de 3 Haziran'da aldım vizeyi. Anlatacağım olaylar zinciri de şöyle başladı. 58 numaraydım sanırım, herşeyi hallettim en son görüşmeyi bekliyorum ama 57'den direk 59'a geçti. Neyse biraz bekledim ama yok numaralar çıkıp gitti 70'lere. Stres yapmaya da başladım bir taraftan boşu boşuna uğraşmam gereken birşey çıktı diye. Ben de ordan birine sordum, o da bana istediğin birine git durumunu anlat dedi. Ben de burdan o ortadaki meşhur kel adamı duyduğumdan ona gittim. Ama adam bana sıranı bekle dedi daha ne söylediğimi dinlemeden. Neyse biraz daha bekledim sıra yine gelmedi. Bu sefer başka birine sordum o da istediğine git dedi yine. Bu sefer en soldaki adamı, kelin yanındaki kadını, ve doğal olarak ilk konuşmadan sonra keli eledim ve kaldı en sağdaki şişman kadın. Ama içimden hiç gelmiyordu çünkü kadının suratı beş karış sıramı beklerken ne olur gelmesin diye dua ediyordum. Ama mecburen ona gittim, görüşme bitti ben girdim hemen dedim benim numaram okunmadı, tamam ben görüşürüm seninle dedi. Bu arada 4. senem 2. sınıf berbat bi transkriptim var ve çok fena korkuyordum bundan. Kadın aldı belgeleri önüne pasaporta falan baktı transkript önünde ona bakacak, o sırada nereye gideceksin ne yapacaksın dedi söyledim ben de. Bilgilerine bakıcam dedi bilgisayara bakmaya başladı. Tam o sırada doğum günün 21 Temmuz mu dedi bana. Evet dedim, o da benimki de 21 Temmuz özel insanlar özel günlerde doğar dedi göz kırptı. Sonra aramızda 20 sene var ama olsun aynı sayılırız ben kendimi genç hissediyorum gibisinden bişeyler söyledi Tabi benim transkript arkaya atıldı hemen ve iyi yolculuklar dedi gülerek beni ups'e gönderdi. Demek ki herşeyde bir hayır varmış dedim bu da böyle bir ibretlik paylaşımım işte