geleli 13 gun oldu, is badlangicimdan dolayi gec katildim. Ilk geldigimde kalacak yerim falan hazir degildi. Biraz sansliydim cok sukur, beni karsilayacak birilerini buldum, evinde kaldim, daha sonra isyerinde calisan bir amerikali, arabasiyla her yere goturdu beni, ne kadar amerikali gorduysem yardimci oldular. Hatta bana calisanlardan biri bisiklet bile verdi, tertemiz bisiklet. Giderken ne yapiyim dedim, ihtiyaci olan birilerine ver dedi ilk 3 gun zor gecti ama evimi ayarladiktan sonra alistim buralara. Ise gelince, satis gorevlisiyim, birebir musterilerle muattapim, watin dil olarak en cok zorlayici islerden biri. Ne kadar ingilizceme guvendiysem de, birebir tezgahtarlik olayi bambaska. Ama zamanla alistim, suan cok sukur super her sey. Tek handikapim tek basimayim, hic turk yok, birkac turk arkadas gordum sadece, o da sosyal guvenlik numarasi alirken. Turkce muhabbet edicek birilerini mutlaka ariyor insan. ilk baslarda birkac defa geri donmeyi dusunmedim deil . Bir yandan da diyorum gelmeseydim napicaktim, insanin hayatina boyle bir firsat kac kere geciyor.